Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Duo Reges: constructio interrete. Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Et quoniam haec deducuntur de corpore quid est cur non recte pulchritudo etiam ipsa propter se expetenda ducatur? Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere.

Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Quod enim dissolutum sit, id esse sine sensu, quod autem sine sensu sit, id nihil ad nos pertinere omnino. Si quae forte-possumus. Paria sunt igitur. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?

An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit?

Bestiarum vero nullum iudicium puto. De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari. Prave, nequiter, turpiter cenabat; Atque adhuc ea dixi, causa cur Zenoni non fuisset, quam ob rem a superiorum auctoritate discederet. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Quos quidem dies quem ad modum agatis et in quantam hominum facetorum urbanitatem incurratis, non diconihil opus est litibus-; Facillimum id quidem est, inquam. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Eadem nunc mea adversum te oratio est.

Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est; Quonam, inquit, modo? Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Sed isti ipsi, qui voluptate et dolore omnia metiuntur, nonne clamant sapienti plus semper adesse quod velit quam quod nolit? Quo tandem modo? Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Audeo dicere, inquit.

Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.

Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Obscura, inquit, quaedam esse confiteor, nec tamen ab illis ita dicuntur de industria, sed inest in rebus ipsis obscuritas. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Duo enim genera quae erant, fecit tria.

1. Quis negat?
2. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q.
3. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?
4. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio.

Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.

Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Et si in ipsa gubernatione neglegentia est navis eversa, maius est peccatum in auro quam in palea. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Sunt autem, qui dicant foedus esse quoddam sapientium, ut ne minus amicos quam se ipsos diligant. Quid, si non modo utilitatem tibi nullam afferet, sed iacturae rei familiaris erunt faciendae, labores suscipiendi, adeundum vitae periculum? Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Quid Zeno?

Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.

• Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit.
• Ratio quidem vestra sic cogit.
• Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.
• Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus;
• Stoici restant, ei quidem non unam aliquam aut alteram rem a nobis, sed totam ad se nostram philosophiam transtulerunt;

Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.

Nemo enim est, qui aliter dixerit quin omnium naturarum simile esset id, ad quod omnia referrentur, quod est ultimum rerum appetendarum. Illorum vero ista ipsa quam exilia de virtutis vi! Quam tantam volunt esse, ut beatum per se efficere possit. Nam nec vir bonus ac iustus haberi debet qui, ne malum habeat, abstinet se ab iniuria. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.

Quae enim mala illi non audent appellare, aspera autem et incommoda et reicienda et aliena naturae esse concedunt, ea nos mala dicimus, sed exigua et paene minima.

Optime, inquam.

An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?

Si longus, levis.

Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.

Memini vero, inquam;

Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

Nemo enim est, qui aliter dixerit quin omnium naturarum simile esset id, ad quod omnia referrentur, quod est ultimum rerum appetendarum. Illorum vero ista ipsa quam exilia de virtutis vi! Quam tantam volunt esse, ut beatum per se efficere possit. Nam nec vir bonus ac iustus haberi debet qui, ne malum habeat, abstinet se ab iniuria. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda.